Królestwo Chrystusa i Maryi

Drugi rok już mija od chwili, kiedy świat cały katolicki nadsłuchiwał pilnie głosu rozlegającego się ze wzgórz watykańskich i serca wszystkich raźniej zabiły w piersiach a oczy żywszym zapłonęły blaskiem na słowa Namiestnika Chrystusowego. Był to dzień, kiedy papież Pius XI ogłaszał wiernym święto Królestwa Chrystusowego i przeznaczał je na ostatnią niedzielę października. Chrystus królem! Zawsze On był królem, ale świat zapominający o Bogu i nieznający prawd nadprzyrodzonych, potrzebował głośnego wezwania i przypomnienia, że nad wszystkim panuje Bóg-Człowiek, Jezus Chrystus.

x. Pesch – Kościół Ukrzyżowanego

CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

Kościół Ukrzyżowanego

x. TILMANN PESCH SI

1. Kościół Chrystusa można poznać z jego historii w ciągu wieków, po szczególnym znaku charakterystycznym: był on założony przez Ukrzyżowanego i nosi na sobie piętno swego Założyciela. Zaledwo się ukazał na widowni świata, zaraz go spotkały najkrwawsze prześladowania, podobnie jak jego Założyciela. Prześladowania te zmieniały w rozmaitych czasach wygląd zewnętrzny, zawsze jednak trwały i trwają po dziś dzień.

Dzieło Chrystusa nie może być przeprowadzone bez walki i przeciwieństwa. Doznał tego Zbawiciel na sobie i przepowiedział to również swojemu Kościołowi (Mt. 10, 16-23; Jan 16, 2).

Dla Chrystusa przede wszystkim Kościół bywa prześladowany i wzgardzony (Mt. 5, 11; Jan 9, 15).

Prześladują urząd nauczycielski Kościoła, bo Kościół chce poddać wszelki rozum Bogu (2 Kor. 10, 5), bo Kościół zna tylko Chrystusa ukrzyżowanego, który dla pogan był głupstwem, a dla żydów zgorszeniem (1 Kor. 1, 23).

Wyjaśnienie zagadki zła na świecie

Ewangelja dotąd  zdobyła pewną liczbę jednostek, owładnęła gdzieniegdzie rodzinę; ale w życie publiczne, w politykę, w stosunki międzypaństwowe jeszcze wcale nie wniknęła.
A przecież posiada ona nie tylko moc uświęcania jednostek, ale także moc socjalną, dążącą do ukształcenia podług myśli bożej społeczeństw.

Jezus stał się Królem świata, by stać się Królem każdego serca ludzkiego

Kościół katolicki jest ogniskiem i osią życia świata, gdyż w nim kroczy Chrystus, wieczny król nad ziemią. Dla tego króla i jego Kościoła urządzone są losy wszystkich narodów. Wszystkie przemiany na ziemi i przewroty na niej, wojny i pokojowe wysiłki narodów, mają tajemnicze, niewidzialne odniesienie do wiecznego i jedynego króla, rządcy i kierownika świata. Wszyscy wielcy mężowie przeszłości i teraźniejszości, królowie i wodzowie, dyplomaci i zdobywcy, którym się wydaje, że w swych rękach trzymają losy świata, wszelacy mistrzowie sztuk i umiejętności, którzy nowemi myślami, wynalazkami i projektami świat zapładniają, są w gruncie rzeczy niczem innem, jak pracownikami i narzędziami Boga, powołanymi i wysłanymi, by wyszukiwali i zbierali cegły i kamienie dla wzniesienia na ziemi tronu królewskiego Jezusa Chrystusa, dla umocnienia go i upiększenia coraz wydatniejszego. Wszystko na świecie dzieje się, wedle wyrażenia św. Pawła: gwoli wybranych (2. Tym. 2, 10).