Władza ludu to bałwochwalstwo

Chrześcijańskie zasady społeczne

Samej władzy w żadnym wypadku nie daje lud, jeno Bóg, który tego przywileju nikomu nie może odstąpić właśnie dlatego, że jest Bogiem czyli Najwyższym Panem i Władcą.
Chrześcijańską tę zasadę o początku władzy tem bardziej dziś mieć należy na pamięci, ponieważ są ludzie, którzy obwołują źródłem wszelkiej władzy lud i szerzą pogardę i wstręt do władzy tak duchownej jak świeckiej. Mianować lud początkiem władzy i wszechwładnym, jest bałwochwalstwem równie szkodliwem, jak owo w czasach pogańskich, które kazało klękać ludowi przed cesarzami, jako bogami. Gdyby lud był źródłem władzy i gdyby nie Bóg, tylko lud dawał władzę, to wszyscy byliby władzą, a nikt podwładnym i nastąpiłby powszechny bezład.

Jezus stał się Królem świata, by stać się Królem każdego serca ludzkiego

Kościół katolicki jest ogniskiem i osią życia świata, gdyż w nim kroczy Chrystus, wieczny król nad ziemią. Dla tego króla i jego Kościoła urządzone są losy wszystkich narodów. Wszystkie przemiany na ziemi i przewroty na niej, wojny i pokojowe wysiłki narodów, mają tajemnicze, niewidzialne odniesienie do wiecznego i jedynego króla, rządcy i kierownika świata. Wszyscy wielcy mężowie przeszłości i teraźniejszości, królowie i wodzowie, dyplomaci i zdobywcy, którym się wydaje, że w swych rękach trzymają losy świata, wszelacy mistrzowie sztuk i umiejętności, którzy nowemi myślami, wynalazkami i projektami świat zapładniają, są w gruncie rzeczy niczem innem, jak pracownikami i narzędziami Boga, powołanymi i wysłanymi, by wyszukiwali i zbierali cegły i kamienie dla wzniesienia na ziemi tronu królewskiego Jezusa Chrystusa, dla umocnienia go i upiększenia coraz wydatniejszego. Wszystko na świecie dzieje się, wedle wyrażenia św. Pawła: gwoli wybranych (2. Tym. 2, 10).