[PDF] x. Archutowski R. – Historia Kościoła katolickiego w zarysie [Warszawa1928]

Kościół katolicki jest instytucję religijną. Założył go Jezus Chrystus. On też wskazał mu cel, dał środki do osiągnięcia celu, ustanowił pierwszy zarząd oraz zapewnił mu opiekę nadprzyrodzoną.
Będąc zrzeszeniem wiernych, połączonych węzłem jednej wiary, jednych sakramentów św. i jednej władzy, Kościół prowadzi ludzi do zbawienia; wskazuje im przeto Boga jako najwyższy cel życia, za warunek zaś do osiągnięcia tego celu stawia drogę cnoty i prawdy. W ten sposób Kościół ludzi uszlachetnia, przyczynia się do ich cywilizacja i dobra doczesnego. By ułatwić ludziom osiągnięcie tego celu. Kościół spełnia potrójną działalność: nauczycielską, kapłańską i pasterską. Przede wszystkim, Kościół naucza ludzi prawd wiary i moralności w Ewangelii zawartych; następnie, przez swą działalność kapłańską uświęca ludzi, bo przez sakramenty Św., modlitwy, a szczególniej ofiarę Mszy św. zbliża ich do Boga; w pasterskiej, wreszcie, pracy troszczy się, by wśród ludzi zło zniszczyć, a przez przykazania i prawa wskazać ludziom drogę dobra.
Do wykonania tych zadań Chrystus Pan nadał Kościołowi dwa przywileje: zapewnił mu swą opiekę (Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata Mt. 28. 20) oraz pomoc Ducha Św.; w skutek tego Kościół będzie trwał do końca świata, a w swym nauczaniu prawd wiary i moralności jest nieomylny.

Życzenia Świąteczne A. D. 2014

Redakcja portalu Królestwo NMP z okazji Świąt Narodzenia Słowa Przedwiecznego, Boga prawdziwego, Króla nieba i ziemi, Naszego Pana Jezusa Chrystusa, chciałaby złożyć wszystkim Rzymskimkatolikom oraz czytelnikom wytrwania w Świętej Wierze, zawsze Łaski Poświęcającej i nieustannej Opieki Najświętszej Maryi Panny, Królowej Korony Polskiej i Pogromczyni Wszystkich herezji.

Módlmy się codziennie słowami sprzed wieku, aktualnymi dzisiaj:
Wszechmogący wieczny Boże, w którego ręku są władze wszystkich królów i prawa wszystkich narodów: racz wejrzyć łaskawie ku wspomożeniu wiernych katolików w Polsce, aby narody kacerskie i schizmatyckie, które w swej dzikości i okrucieństwie ufność pokładają, potęgą Twej prawicy pokruszone, nadal Kościół Twój święty i wierne jego dzieci prześladować i gnębić poprzestały!

Redakcja

Życie to praca, boleść i walka Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014. Nauka IX – ostatnia

Życie to praca, boleść i walka

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014.

Nauka IX – ostatnia

Przedmiotem prac naszych powinno być sumienne i ścisłe wypełnianie wszystkich obowiązków naszych względem tych, z którymi w jakimkolwiek stosunku żyjemy. Stosunek ten jest trojaki i trojakiego rodzaju obowiązki z niego wypływają: obowiązki względem Boga, względem ludzi i względem nas samych. Stosunek nasz względem Boga jest stosunkiem stworzenia do Stwórcy; względem bliźnich jest stosunkiem brata do brata; a co do nas samych ten stosunek wypływa z tego ścisłego związku, jaki zachodzi między ciałem i duchem.
Wypełniając obowiązki względem Boga, nic nam to nie pomoże, jeśli
zgwałcimy obowiązki względem ludzi i odwrotnie. Od Boga powinniśmy zacząć, a na człowieku z miłości Boga zakończyć, bo dopiero wówczas, kiedy jasno poznamy, jak mamy Boga kochać, nauczymy się także, jak mamy ludzi kochać; bo są ludzie, którzy są przekonani, że pracują, że obowiązki swoje wypełniają, a tymczasem to nieprawda; oni pracują, ale i cel i sposób ich pracy zwichnięty: i źle zrozumiawszy obowiązek, źle go też i dopełniają. I niejedna sądzi się być wzorem dobrej matki, a przewrotnym wychowaniem gubi własne dziecko docześnie i wiecznie. Bo do jasnego pojęcia obowiązków nie użyli prawa Bożego, ale prawa świata.

Jakie życie, taka śmierć; jaka śmierć, taka wieczność Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014. Nauka VIII

Jakie życie, taka śmierć; jaka śmierć, taka wieczność

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014.

Nauka VIII

Życia i wiary połączyć z sobą nigdy nie umiemy lub raczej nie chcemy. Święty Augustyn twierdzi, że nasze uczucia co do śmierci powinny się zgadzać z uczuciem względem Boga. Powinniśmy i kochać i bać się Boga, powinniśmy i kochać i bać się śmierci. Ale bojaźń powinna z miłości wypływać. Powinniśmy się bać Boga, zważając na nieskończoną sprawiedliwość Jego; powinniśmy kochać Boga poznając nieskończoną dobroć i miłosierdzie Jego. Tak też powinniśmy i kochać i bać się tej śmierci. Widok i poznanie grzechów naszych powinno nam ją straszną czynić, ale ufność w dobroć i miłosierdzie Boskie, miłą i pożądaną. Śmierć jest straszna, jak każde bolesne rozłączenie. Śmierć jest błoga, jak każde radosne połączenie. Rozłącza nas z człowiekiem, a połącza nas z Bogiem; rozłącza nas z ziemią, a połącza nas z niebem. Śmierć jest straszną dla grzesznika, bo z nią się kończy szczęście jego, a rozpoczyna nędza wieczna; śmierć jest pożądaną dla sprawiedliwego, bo kończy cierpienie doczesne, a rozpoczyna życie chwały wiecznej. Bo sprawiedliwy, chociaż jest w szczęściu, zawsze nosi na dnie duszy swojej tęsknotę do Boga, którą tylko przez widzenie i posiadanie Boga zaspokoić może, a do tego widzenia i posiadania aby przyjść, przez śmierć przechodzić musi.

Myśl o śmierci jest najzbawienniejsza i dla sprawiedliwego, i dla grzesznika Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014. Nauka VII

Myśl o śmierci jest najzbawienniejsza i dla sprawiedliwego, i dla grzesznika

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014.

Nauka VII

Kielich śmierci gorzki do wypicia, jeśli nam przyjdzie od razu go wychylić, ale nie jest on takim dla tych, którzy przez cale życie kroplę po kropli z niego pili, to jest: którzy co dzień, co chwila obumierali sobie i światu, których śmierć umarłych już zastała! Błogosławieni umarli, którzy w Panu umierają, mówi Pismo święte (Obj 14,13). Pijąc ciągle z tego śmierci kielicha, nowe życie będzie się odradzać w duszy naszej. Obumarli dumie, poczniemy żyć w pokorze; obumarli miłości własnej, poczniemy żyć miłością bliźniego; obumarli grzechom, poczniemy żyć na zasługę; a kiedy życie nasze było śmiercią, śmierć życiem się stanie.

Sprawiedliwy nosi w sercu ogień Boży Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014. Nauka VI

Sprawiedliwy nosi w sercu ogień Boży

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014.

Nauka VI

Cała historia człowieka w tych słowach się zawiera: narodzenie, życie, śmierć; a co do duszy: odrodzenie przez chrzest, życie w łasce lub niełasce Bożej, śmierć sprawiedliwa lub bezbożna, a po śmierci sąd, nagroda lub kara, niebo lub piekło. Niechaj Świat mówi i myśli co chce o mądrości tego lub owego człowieka, jednakże ten tylko jest prawdziwie mądry, kto zbawi duszę swoją. Kto nad tymi wiecznymi prawdami nigdy się nie zastanawia, albo zastanawiając się, wedle nich nie żyje, może wiele nauk posiadać, ale prawdziwej nie posiada mądrości. Jest mądry tą mądrością, o której mówi święty Paweł (1 Kor 3,19), że głupstwem jest w oczach Boskich.

Żyć na Krzyżu, kochać na Krzyżu, umierać na Krzyżu Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014. Nauka V

Żyć na Krzyżu, kochać na Krzyżu, umierać na Krzyżu

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014.

Nauka V

Stójmy, stójmy tylko mocno w wierze, nadziei, miłości, a nauczymy się krzyż dźwigać! Idźmy za przykładem tych, którzy nie tylko z cierpliwością i pokorą, ale z żałości i upragnieniem krzyż za Chrystusem nosili! Widzę te tłumy świętych Męczenników, starców, dzieci, matek i dziewic, które nie unikają, co więcej spieszą radośnie w bramy tych miast, na których krwawy sztandar prześladowania powiewa; w obliczu krwi łaknących ludzi, wpośród szyn, blach rozognionych, tortur, biczów, mieczów, w pośrodku tej trzody rozbestwionych oprawców, wyznają nieustraszeni wiarę Chrystusa i radośnie krzyż całują, a jakby na gody małżeńskie rzucają się w te płomienie stosów rozpalonych. Lew, tygrys, których ryk przerażał pogaństwo, patrzą z podziwem, że się znalazł ten, który nie zadrżał na ich widok!

Życie według praw Bożych jest obowiązkiem Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014. Nauka IV

Życie według praw Bożych jest obowiązkiem

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014.

Nauka IV

Niechaj żaden wzgląd ludzki nie wstrzymuje nas, gdzie idzie o wyznanie prawdy i wiary naszej! Męczennicy Pańscy krew za wiarę przelewali, a Bóg był potężny i mocny w sercach ich, tak, że niejedna słaba dziewica nie zadrżała na widok najokropniejszych katuszy i całą potęgę Rzymu, przed którą drżał świat, zwalczyć potrafiła.
A dzisiaj to tysiące ludzi, którzy się szczycą siłą i mądrością, drży przed jednym dowcipem najnikczemniejszego człowieka! Jest to podłość i lęk niegodny wolnego człowieka i sami się tego wstydzimy i chcemy wmówić i w siebie i w innych, że to moralne tchórzostwo nasze jest tylko wielką roztropnością i rozwagą. Dla takiej to roztropności i przezorności Piłat, uznając niewinność Zbawiciela, wydał na niego wyrok śmierci krzyżowej; dla takiej to nieraz przyczyny i my krzyżujemy Chrystusa i wydajemy wyrok potępienia na własną duszę naszą.

CZWARTA Niedziela Adwentu. Proprium de tempore.

KOLEKTA

Wzbudź, prosimy Cię Panie, potęgę Twoją i przyjdź, a wielką mocą wesprzyj nas, aby miłosierdzie, litość i łaska Twoja przyspieszyły pokutującym przebaczenie, którego nie zdołaliśmy dotąd dla grzechów naszych osiągnąć. Który żyjesz…

Nie imię, ale życie katolickie nas zbawi Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014. Nauka III

Błogosławieństwo świata to śmierć duszy

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014.

Nauka III

Częstokroć obojętność względem wiary nie pochodzi tyle ze złego serca, ile z nieznajomości, a źle wierzymy, bo źle rozumiemy; więcej błądzi rozum nasz, niż serce, ale w tym jest wina nasza, iż się nie staramy wyjść z błędu i sprostować to, co jest zwichniętego w pojęciach naszych. Nie chcemy patrzeć w światło, bojąc się, aby nas zbytnie nie raziło; lękamy się sami siebie i wolimy pokryć zastaną niewiadomość i wszystkie brudy serca i rozumu naszego, jak je obmyć łzami pokuty; wolimy żyć w pokoju grzesznika, jak w pokoju sprawiedliwego i dlatego uciekamy sami przed sobą, bo znalazłszy siebie, znaleźlibyśmy złość w sobie. Wolimy żyć w nieprzyjaźni z Bogiem, abyśmy żyć mogli w przyjaźni ze światem; wolimy żyć w szczęściu, jak żyć na krzyżu – a my płakać nie umiemy, płakać nie chcemy, zawsze i wszędzie tylko za śmiechem goniąc, ale ten śmiech, to śmiech kurczowy rozpaczającej duszy.

Wiara i życie Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014. Nauka II

Wiara i życie

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014.

Nauka II

Naukę świata doskonale znamy, pojmujemy, a niestety wedle niej często i postępujemy; ale co się dotyczy nauki Bożej, nie mając i nie znając pierwszych jej zasad, wedle wiary życie wyrobić jest nam rzeczą niepodobną. Wierzyć a nie żyć wiarą, to jest taka wiara, jaką mają szatani, o których mówi święty Jakub: i czarci wierzą i drżą (Jk 2, 19).

Sprawiedliwy z wiary żyje. Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014. Nauka I

Sprawiedliwy z wiary żyje

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014.

Nauka I

Cały świat dzisiejszy, z nielicznymi wyjątkami jest zapełniony ludźmi, którzy z lekkomyślności trwonią życie i czas; bawią się życiem i czasem, a szatan bawi się ich duszą i wiecznością; marnują łaski przyrodzone i nadprzyrodzone; łaski rozumu, majątku, znaczenia, łaski chrztu i innych sakramentów i powołania do wiary świętej.
Wżyli się w świat zmysłowy i tylko przez zmysły świat na nich działa, a działanie świata kończy się na zburzeniu i zniszczeniu ducha. Wszyscy myślą o ziemi, a nikt nie pomyśli o niebie; wszyscy myślą o czasie, a nikt nie pomyśli o wieczności, i dlatego w tych myślach tonie
duch, jak droga perła w błotnistym jeziorze!

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2014 – harmonogram

Zapis Nauk Adwentowych wygłoszonych przez Wielebnego x. Karola Antoniewicza w Krakowie, w kościele OO. Dominikanów w Roku Pańskim 1850.

Nauki rekolekcyjne będą publikowane w dniach 19-23 grudnia 2014.

Suche Dni po Trzeciej Niedzieli Adwentu

W Roku Pańskim 2014 Suche Dni po Trzeciej Niedzieli Adwentu przypadają 17 grudnia (środa), 19 grudnia (piątek) i 20 grudnia (sobota). Katolików obowiązuje post ścisły.

TRZECIA Niedziela Adwentu. Proprium de tempore.

KOLEKTA

Nakłoń ucha Twego, prosimy Cię Panie, ku modlitwom naszym, a ciemności umysłu naszego przez nawiedzenie Twej łaski racz oświecić. Który żyjesz i królujesz…

W górę więc serca katolicki narodzie polski!

Tylko wiara w moc Królowej naszej, tylko żarliwe modły, poparte wolą dobrych czynów, ponownie stwierdzą to, co w modlitwie św. Bernarda powiedziano: Od wieków nie słyszano, abyś tego, Najlitościwsza Panno Maryo, opuścić miała, kto się do Twojej uciekał opiekł, kto Twej wzywał pomocy.
W górę więc serca katolicki narodzie polski! Ludzka to rzecz upadać pod krzyżami, jakie na nas niezbadana w zamierzeniach swych Opatrzność Boża zsyła. Ale powinnością chrześcijanina-katolika, dziecka Maryi, boć Ją Serdeczną Matką zowiemy, wnet się podźwignąć, aby przed całym światem zaświadczyć, że chociaż grom był straszny, nic przecież nie obalił, niczym w Wierzeniach naszych nie zachwiał.
Niechże tedy we wszystkich sercach, bijących jednaką wciąż miłością ku Najświętszej Panience Jasnogórskiej, „stanie uciszenie
wielkie, niech te serca milionów polaków-katolików w górę się podniosą za przyczyną Tej, która zawsze świeci w Jasnej Często-
chowie.

Wartość Łaski Bożej a Niepokalane Poczęcie

Wartość Łaski Bożej a Niepokalane Poczęcie NMP

Działaj zawsze w łasce i z łaski, by uczynki twoje były święte i zasługujące; zarazem staraj się o cnoty doskonałe. Pamiętaj tylko, ze życie nasze krótkie i szybko upływa, jak rzeka do morza, i że cokolwiek tu zarobisz, to ci zostanie na całą wieczność; czyż więc bę- dziesz zasypiać gnuśnie, żeby się potem obudzić z próżnymi rękoma. Pamiętaj również, że dusza twoja jest oblubienicą Jezusa Chrystusa, na Chrzcie św. od zmazy grzechu oczyszczoną, pierścieniem wiary zaślubioną i do domu Oblubieńca, to jest do Kościoła wprowadzoną; patrz wtedy, by nie tylko dochowała wiary Oblubieńcowi swemu, ale by z miłości ku Niemu ozdobiła się cnotami, jakby drogimi szatami, i stała się, o ile można, podobną do Niepokalanej.

Niepokalane Poczęcie NMP uczy jak brzydzić się grzechem

Prawdziwie jesteś Królową miłosierdzia, nie ma bowiem grzesznika tak zrozpaczonego, tak nędznego, któremu byś nie wyjednała miłosierdzia, skoro się podda Twoim rządom. Zaiste, gdy patrzę na Ciebie, o Pani, widzę tylko miłosierdzie, bo dla nędznych stałaś się Matką Bożą, dla nędznych zrodziłaś miłosierdzie. Zewsząd otaczasz nas miłosierdziem, o Pani, i zdajesz się troszczyć tylko o nędznych, ich za synów przyjęłaś, nad nimi rządy rozpostarłaś. Któżby więc do Ciebie przystąpić się lękał? Któż nie otrzyma tego, o co prosi? — Chyba ten, który za nędznego nie chce się uznać. (Św. Anzelm)

Kto czyni grzech z diabła jest (I J 3,8) Niepokalane Poczęcie NMP jako artykuł wiary

Oparty na słowach Pisma św. i na ustnym podaniu, wierzył od początku Kościół Św., że Najśw. Panna od pierwszej chwili poczęcia za szczególnym przywilejem Bożym od wszelkiej zmazy grzechu była zachowaną. Tej zaś wiary ubiegłych wieków dowodem jest nieprzerwany szereg świadectw Ojców i Doktorów Św., orzeczenia niektórych Soborów, liczne bractwa, obrazy, ołtarze, świątynie, zakłady pod wezwaniem tej Tajemnicy, znane wszystkim Godzinki, a szczególnie święto Niepokalanego Poczęcia, już wcześnie w wielu kościołach zaprowadzone, a później przez Papieży po całym świecie rozpowszechnione.
Wiarę tę podzielał z całym Kościołem naród polski i od wielu wieków śpiewał z zapałem: „Witaj święta i poczęta niepokalanie — Marya, śliczna lilija nasze kochanie ; jak zaś głęboko zakorzenioną była cześć Niepokalanej Dziewicy, poznać stąd można że słynna Akademia krakowska nie przyjmowała do grona profesorów swoich nikogo, któryby się nie zobowiązał przysięgą, że będzie bronił tego przywileju Bogarodzicy.

Nabożne rozmyślanie Męki Pańskiej podczas Ofiary Mszy Św.

Nabożne rozmyślanie Męki Pańskiej podczas Ofiary Mszy Św. wg. Św. Franciszka Salezego

Panie Jezu Chryste, który umierając na krzyżu, poleciłeś duszę Swą
Twemu Ojcu niebieskiemu, spraw, abym obumarł sobie samemu, i żebym mógł w godzinę śmierci duszę swoją oddać w ręce Twoje. Amen.