x. Antoniewicz – Kościół jest Matką Polski, a Polska Obronicielką Kościoła

x. Karol Antoniewicz

Królowa Korony Polskiej.

Kościół jest Matką Polski, a Polska Obronicielką Kościoła

Bądź pozdrowiona, łaski pełna.
Łuk. I. 28.

Od tej wielkiej, stanowczej dla narodu polskiego chwili, gdy promień wiary świętej przedarł się przez ciemności bałwochwalcze i po raz pierwszy błogim jasności strumieniem rozlał się po ziemi polskiej, gdy po raz pierwszy Mieczysław z żoną swoją Dąbrówką wezwał imienia prawdziwego Boga – od tej wielkiej, stanowczej chwili cześć i miłość ku Maryi, jakby iskra elektryczna, przeleciała, zajęła, przekształciła wszystkie serca polskie, wcieliła się w życie narodu naszego.

Pius XI – Encyklika ‚INGRAVESCENTIBUS MALIS’ (O Różańcu Św. N. Maryi Panny) [Rzym 1937]

PIUS XI

Encyklika ‚INGRAVESCENTIBUS MALIS’

jego Świątobliwości Ojca Świętego, Piusa XI, do czcigodnych braci Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów i innych Ordynariuszów pokój i jedność ze Stolicą Apostolską utrzymujących, O różańcu św. N. Maryi P.

CZCIGODNI BRACIA POZDROWIENIE I BŁOGOSŁAWIEŃSTWO APOSTOLSKIE

Wobec wzrastającej fali zła (Ingravescentibus malis), szerzącego się w naszych czasach, oświadczyliśmy niejednokrotnie, świeżo zaś w encyklice Divini Redemptoris¹, że jedynym na nie lekarstwem jest powrót do Chrystusa i świętych Jego przykazań. Bo On jeden „ma słowa żywota wiecznego”^2; nie może bowiem ani jednostka ani społeczeństwo – jeśli wzgardzą Jego majestatem i prawem Bożym – niczego utworzyć, co by zwolna w sposób wielce żałosny nie rozpadło się w gruzy.

Pius XI – Encyklika 'INGRAVESCENTIBUS MALIS' (O Różańcu Św. N. Maryi Panny) [Rzym 1937]

PIUS XI

Encyklika ‚INGRAVESCENTIBUS MALIS’

jego Świątobliwości Ojca Świętego, Piusa XI, do czcigodnych braci Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów i innych Ordynariuszów pokój i jedność ze Stolicą Apostolską utrzymujących, O różańcu św. N. Maryi P.

CZCIGODNI BRACIA POZDROWIENIE I BŁOGOSŁAWIEŃSTWO APOSTOLSKIE

Wobec wzrastającej fali zła (Ingravescentibus malis), szerzącego się w naszych czasach, oświadczyliśmy niejednokrotnie, świeżo zaś w encyklice Divini Redemptoris¹, że jedynym na nie lekarstwem jest powrót do Chrystusa i świętych Jego przykazań. Bo On jeden „ma słowa żywota wiecznego”^2; nie może bowiem ani jednostka ani społeczeństwo – jeśli wzgardzą Jego majestatem i prawem Bożym – niczego utworzyć, co by zwolna w sposób wielce żałosny nie rozpadło się w gruzy.