x. Pesch – Kościół Ukrzyżowanego

CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

Kościół Ukrzyżowanego

x. TILMANN PESCH SI

1. Kościół Chrystusa można poznać z jego historii w ciągu wieków, po szczególnym znaku charakterystycznym: był on założony przez Ukrzyżowanego i nosi na sobie piętno swego Założyciela. Zaledwo się ukazał na widowni świata, zaraz go spotkały najkrwawsze prześladowania, podobnie jak jego Założyciela. Prześladowania te zmieniały w rozmaitych czasach wygląd zewnętrzny, zawsze jednak trwały i trwają po dziś dzień.

Dzieło Chrystusa nie może być przeprowadzone bez walki i przeciwieństwa. Doznał tego Zbawiciel na sobie i przepowiedział to również swojemu Kościołowi (Mt. 10, 16-23; Jan 16, 2).

Dla Chrystusa przede wszystkim Kościół bywa prześladowany i wzgardzony (Mt. 5, 11; Jan 9, 15).

Prześladują urząd nauczycielski Kościoła, bo Kościół chce poddać wszelki rozum Bogu (2 Kor. 10, 5), bo Kościół zna tylko Chrystusa ukrzyżowanego, który dla pogan był głupstwem, a dla żydów zgorszeniem (1 Kor. 1, 23).

Święta Wiara Katolicka a sedewakantyści

To zaś, co książę pasterzy i wielki pasterz owiec,

Jezus Chrystus Pan, ustanowił w osobie św. Piotra

DLA ZBAWIENIA WIECZNEGO i trwałego dobra Kościoła,

MUSI USTAWICZNIE TRWAĆ W KOŚCIELE,

który z Jego woli założony na skale

NIEPRZERWANIE będzie stał mocno aż do końca wieków.

Sobór Watykański, Konstytucja Dogmatyczna PASTOR AETERNUS (Denz. 1826)

Wiara Katolików w istnienie nieprzerwanego Prymatu Św. Piotra, wraz z Sukcesją Apostolską i pełnią jurysdykcji, wynika ze zdrowego rozsądku oraz słów Pana Jezusa i z nieomylnych orzeczeń Świętego Magisterium.

Święty Sobór Watykański uroczyście potwierdził 18 lipca A. D. 1870, że w Kościele musi ustawicznie i nieprzerwanie trwać władza Papieży. Pan Jezus zbudował swój Kościół na Skale, której permanentna eliminacja, jak chcą tego sedewakantyści, oznacza zniszczenie Kościoła, który nie może istnieć bez tego Fundamentu.

Poniżej zestawienie podstawowych błędów sedewakantystów oraz katolicki wykład na temat Wiary teologicznej.

Warto nadmienić, że sedewakantyści nie rozróżniają Wiary, wynikającej z Nauczania, od wiedzy.

Herezje sedewakantystów sprowadzają się do następujących błędów:

1. Zakwestionowanie nauczania Soboru Watykańskiego o nieprzerwanym Prymacie,
2. Realne usankcjonowanie tezy o zniszczeniu jurysdykcji Kościoła Świętego Rzymsko-Katolickiego i jego hierarchii,
3. Złamanie dyscypliny poprzez święcenia biskupie bez mandatu oraz rozdzielanie sakramentów bez jurysdykcji,
4. Głoszenie się przez sedewakantystów Kościołem Chrystusowym bez znamienia Jedności, Świętości i Apostolskości,
5. Manipulacja zasadą salus animarum,
6. Stosowanie epikeji w przypadku braku możliwości jej stosowania.

Poza Kościołem nie ma zbawienia

Pamiętajmy o tem, że Kościół nie twierdzi, iż ten tylko może być zbawionym, kto jest po katolicku ochrzczony i wychowany, lecz uczy, że z pomiędzy wszystkich tak nazwanych kościołów tylko katolicki
może zapewnić szczęście wiekuiste.