x. Pesch – Kościół Ukrzyżowanego

CHRZEŚCIJAŃSKA FILOZOFIA ŻYCIA

Kościół Ukrzyżowanego

x. TILMANN PESCH SI

1. Kościół Chrystusa można poznać z jego historii w ciągu wieków, po szczególnym znaku charakterystycznym: był on założony przez Ukrzyżowanego i nosi na sobie piętno swego Założyciela. Zaledwo się ukazał na widowni świata, zaraz go spotkały najkrwawsze prześladowania, podobnie jak jego Założyciela. Prześladowania te zmieniały w rozmaitych czasach wygląd zewnętrzny, zawsze jednak trwały i trwają po dziś dzień.

Dzieło Chrystusa nie może być przeprowadzone bez walki i przeciwieństwa. Doznał tego Zbawiciel na sobie i przepowiedział to również swojemu Kościołowi (Mt. 10, 16-23; Jan 16, 2).

Dla Chrystusa przede wszystkim Kościół bywa prześladowany i wzgardzony (Mt. 5, 11; Jan 9, 15).

Prześladują urząd nauczycielski Kościoła, bo Kościół chce poddać wszelki rozum Bogu (2 Kor. 10, 5), bo Kościół zna tylko Chrystusa ukrzyżowanego, który dla pogan był głupstwem, a dla żydów zgorszeniem (1 Kor. 1, 23).

[PDF] x. Pesch – Chrześcijańska filozofia życia T. 1 i 2 [Warszawa 1902]

Nie praktykowanie religii w życiu, przez pewną część naszego inteligentnego ogółu, nie pochodzi ze złej wiary, lecz z nieznajomości zasadniczych prawd religijnych. Ludziom tym się zdaje, że to co nazywamy religią, jest tylko zbiorem kategorycznych nakazów, nieopartych na żadnych głębszych racjach, lecz owszem, często przeciwnych rozumowi i niezgodnych z postępem nauki i z naturą ludzką.
Praca x. Pescha zbija właśnie znakomicie takie poglądy i dowodzi, że wszystko w religii ma głębokie uzasadnienie w rozumie, w naturze ludzkiej i w historyi; że wszystkie prawdy religijne, tak teoretyczne, jako też i praktyczne są ze sobą cudownie powiązane i zespolone: że obalenie jednej prawdy pociąga za sobą ruinę wszystkich.

[DJVU] Słownik APOLOGETYCZNY Wiary Katolickiej. T. 1-3 [Warszawa 1894]

Ujemne wpływy otoczenia w dzisiejszych czasach nietylko pozbawiają umysł potężnego i moralnie koniecznego środka zdobywania pewności religijnej, ale co więcej, samemu zdobywaniu jej i zachowaniu raz zdobytej wprost przeciwdziałają. Istotnie, mając wiecznie przed oczyma obraz najsprzeczniejszych doktryn religijnych, wyznawanych przez ludzi jednakowo wykształconych, jednakowo dobrych, a niekiedy jednakowo, na pozór przynajmniej, cnotliwych, mimowolnie się wnioskuje, że w rzeczach wiary nie można posiadać żadnej pewności, i że roztropność każe wstrzymywać się od wszelkiego ostatecznego i bezwzględnego o nich sądu. Tym sposobem powoli dokonywa się w umysłach głuchy, ale zasadniczy proces o wynikach często przerażających, proces bezwiedny, który sprawia, że mnóstwo ludzi traci przekonania religijne, zanim się zdoła spostrzec, że jest w niebezpieczeństwie.

[PDF] x. Archutowski R. – Historia Kościoła katolickiego w zarysie [Warszawa1928]

Kościół katolicki jest instytucję religijną. Założył go Jezus Chrystus. On też wskazał mu cel, dał środki do osiągnięcia celu, ustanowił pierwszy zarząd oraz zapewnił mu opiekę nadprzyrodzoną.
Będąc zrzeszeniem wiernych, połączonych węzłem jednej wiary, jednych sakramentów św. i jednej władzy, Kościół prowadzi ludzi do zbawienia; wskazuje im przeto Boga jako najwyższy cel życia, za warunek zaś do osiągnięcia tego celu stawia drogę cnoty i prawdy. W ten sposób Kościół ludzi uszlachetnia, przyczynia się do ich cywilizacja i dobra doczesnego. By ułatwić ludziom osiągnięcie tego celu. Kościół spełnia potrójną działalność: nauczycielską, kapłańską i pasterską. Przede wszystkim, Kościół naucza ludzi prawd wiary i moralności w Ewangelii zawartych; następnie, przez swą działalność kapłańską uświęca ludzi, bo przez sakramenty Św., modlitwy, a szczególniej ofiarę Mszy św. zbliża ich do Boga; w pasterskiej, wreszcie, pracy troszczy się, by wśród ludzi zło zniszczyć, a przez przykazania i prawa wskazać ludziom drogę dobra.
Do wykonania tych zadań Chrystus Pan nadał Kościołowi dwa przywileje: zapewnił mu swą opiekę (Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata Mt. 28. 20) oraz pomoc Ducha Św.; w skutek tego Kościół będzie trwał do końca świata, a w swym nauczaniu prawd wiary i moralności jest nieomylny.

[PDF] Bp Pelczar – Życie duchowne czyli Doskonałość chrześcijańska. T. 2 [Kraków 1886]