202 herezje antysoboru watykańskiego 1962-1965
Herezja w księgach Nowego Testamentu uważana jest jako zło wielkie, rozrywające jedność wiary, sprzeczne z ideą jednej i prawdziwej nauki Chrystusa; — tak też zapatrywano się na herezję i za taką ją miano przez wszystkie wieki trwania. Od wieku XII poczęto nazywać herezję kacerstwem (niemieckie Ketzerei), najprawdopodobniej od sł. kataros (czysty), tak bowiem nazywali siebie heretycy w odróżnieniu od katolików. Herezja przedmiotowo pojmowana, jest to nauka sprzeczna z nauką objawioną, podmiotowo rozpatrywana jest to błąd rozmyślny przeciwko wierze
objawionej u tego, który jest chrześcijaninem. Jeżeli ktoś głosi naukę sprzeczną z wiarą objawioną, lecz nie wie, że błądzi, taki człowiek nie jest heretykiem w ścisłym znaczeniu tego słowa, czyli formalnym heretykiem, lecz tylko materialnym, i żadnym karom podlegać nie może.
Korona Polska - KRÓLESTWO Najświętszej Maryi Panny 